Onulmaz...

iyileşmez hiçbir yara bilirsin!

tortusu kalır

hangi ses unutturabilir ilk bıçağın yankısını

sende rehin kalmıştır gecenin saplantısı

hiçbir yara hiçbir zaman iyileşmez bilirsin!

saklısı kalır yel esince sızılanır

su susunca ikindilerde herşey vakitsizce gelişir

birine sevişirsin , ötekini düşünürken..

sabahları zordur , korsan sevişmelerin

eski yaraların ağrır

oysa ne bir iz görünür teninde , ne şiiri ses verir orta kulağında

yalnız bir yürüme isteği vardır eski yaraların eski yerinde..

kahvaltısı zordur , olmasaydı bir sevişmenin

ve hep ten tuzu basmaktır eski yaraların eski yerlerine

hiçbir yara tam olarak iyileşmez bilirsin!

hangi bakış unutturabilir ilk bıçağın ışıltısını

karanlıktaki şairden bir bok olmaz

sabaha karşı sebepsiz hüzünler yazar ehliyetinde

ve ne söylese yalandır alkol kontrolünde

sevmek bizahiti yaralanmaktır

ve yaralar hiçbir zaman iyileşmez

teninde yanlış vurulmuş bir aşıdan sızar da diriltir solgun baharları

şiire sebep istemez , şairden bir bok olmaz ve hiçbir yara hiçbir zaman tam olarak iyileşmez!

bardaklarda dudak izleri birikir ,

sahnede eğri büğrü sesler

ve sade bir yürümek isteği ,

tek başına ,

eski bir yaranın artık gözle görülmeyen izinde...

çünkü hiçbir yara hiçbir zaman tam olarak iyileşmez !

çünkü en hızlı hatırlanandır en eski unutulan..

ondan gelen ıtırlar olur , yellerde her esinti bir acılı kokuyu taşır hassas burunlara savrulur gidersin , çok eski ,

çok acıtan bir ağustosa

nasıl kıyısında kalmıştık yapış yapış bir yazın ,

daha başkaydı hani yüzünde herkese aynı oranda bulaşan tuz

yolların açmazıydı enginlikle kabaran ve bütün yanlışları dalga dalga saklayan ,

şarkılıktan usanmış deniz

ve denizi herşeye benzeten şiirler

ve kıstırılmış istridyelerde kullanılmış inci taneleri...

çünkü bilirsin hiçbir yara hiçbir zaman tam olarak iyileşmez!