Yalnız bir opera...

Şimdi biz neyiz biliyor musun?

Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz...

Birbirine uzanamayan,

Boşlukta iki yalnız yıldız gibi...
Acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz

Bir zaman sonra batık bir aşktan geriye kalan iki enkaz olacağız yalnızca

Kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağız

Ne kalacak bizden?

bir mektup, bir kart, birkaç satır ve benim su kırık dökük şiirim.

Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasında

Ne kalacak geriye savrulmuş günlerimizden ,

Bizden diyorum, ikimizden ne kalacak?

Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Yıkıntılar arasında yakınlarını arayan öksüz savaş çocukları gibiyiz.
Umut ve korkunun hiçbir anlam taşımadığı bir dünyada,
birşey bulduğunda neyi, ne yapacağını bilemeyen çocuklar gibi.
Artık hiçbir duygusunu anlamayan çocuklar gibi
Ve elbet biz de bu aşkla büyüyecek,
Her şeyi bir başka aşka erteleyeceğiz..

Kış başlıyor sevgilim hoşnutsuzluğumun kışı başlıyor
bir yaz daha geçti ,
hiçbir şey anlamadan ,
oysa yapacak ne çok şey vardı
ve ne kadar az zaman..
kış başlıyor sevgilim iyi bak kendine
gözlerindeki usul şefkati teslim etme kimseye, hiçbir şeye
upuzun bir kış başlıyor sevgilim ,
ayrılığımızın kışı başlıyor..
Giriyoruz kara ve soğuk bir mevsime....
................
Murathan Mungan