Karanlıkta duruyorum aşk vurmasın yüzüme,
dokunmasın kimse bana,
kimse ulaşamasin artık tenimin incinen yerlerine...
uyanmasın bir daha etimdeki yaralı hayvan
zamanın siyah deltasında çürümek istiyorum,
biliyorum artık kimse yok kimsesizliğime...
biliyorum aşka kimse yok.
aşkın karanlık metali soğuyor yüreğimin derinliklerinde...
aşklarım, arkadaşlarım, dostlarım dağılıp gitti herkes,
içimi sızlatacak kimse kalmadı içimde...
Murathan Mungan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder